مثل او در زمین نـبـاشـد کس            بر عـلـی همنـشین نباشد کس

محرم مرتضی پس از زهـرا            همچو ام الـبـنـیـن نـباشـد کس

***********************

ادبـش بــی مــثــال در دنــیــا            عـشـق او بی نـظـیر بر مولا

در میـان زنـان شـهـر، او هم            گـشته مقـبول حضرت زهـرا

***********************

اوسـت دلـدار سـاقــی کـوثــر            دامـنـش مـاه هـاشـمـی پـرور

گر چه گـفته منم کـنـیـز عـلی            اوست زهـرای دیگـر حـیـدر

***********************

چـقـدر نــالـه اش شــرر دارد            چــقــدر آه در جـــگـــر دارد

مادری که به جای جای دلش            داغ یـک کــربـلا پـسـر دارد

***********************

پـسـرانـی هـمـه امـام شـنـاس            همگی با ادب، پر از احساس

بیـن آنها یکـی شده چون مـاه            کـه بـود سـاقـی حـرم عـبـاس

***********************

گـفت روز وداع که: عـبـاسـم            خوش قـد و قـامـتـم، گل یاسم

نـکـنـد بی حـسـیـن بـرگـردی            من به جـان حسیـن حـسـاسـم

***********************

می روی کـربـلا ابـوالـفـضلـم            غـرق شـور و نوا ابوالـفضلم

نـزد زهــرا و مـرتـضی آنجا            روسـپـیـدم نـمـا ابـوالـفـضـلـم

***********************

روضه اش بوی فـاطمـه دارد            هق هق و گریه، همهمه دارد

هـر کـه گـریـد برای ام بنیـن            روزی از شـاه عـلـقـمـه دارد